به جدول زیر توجه کنین؛ با یه نگاه کلی باید بگیم که فرمول زمان‌ها در زبان انگلیسی رو می‌تونیم به دسته‌های زیر تقسیم کنیم.
جدول زمان ها در انگلیسی به شرح زیر هستش:
| مصدر: to dance | ساده (Simple) | استمراری (Continuous) | کامل (Perfect) | کامل استمراری (Perfect Continuous) |
| زمان گذشته (Past Tense) | danced | was dancing | had danced | had been dancing |
| زمان حال (Present Tense) | dance | am dancing | have danced | have been dancing |
| زمان آینده (Future Tense) | will dance | will be dancing | will have danced | will have been dancing |
اگه با پایه‌ی گرامر زبان انگلیسی تا حدودی آشنایی دارین، حتما می‌تونین فعل یه جمله رو تشخیص بدین و زمان اون فعل رو تا حدودی بشناسین.
مثال:
ترجمه: پسرا راه می‌رن و دخترا دویدن.
در این جمله کلمات walks و ran فعل هستن. اما آیا شما هم تشخیص دادین که walks در زمان حال هستش اما ran در زمان گذشته؟ اگه متوجه‌ی این مسئله نشدین، اصن جای نگرانی نیستش!
ما اینجا هستیم تا بهترین روش یادگیری زمان ها در زبان انگلیسی رو در اختیار شما قرار بدیم و زمان افعال رو در این زبان با شما مرور کنیم و همچنین شما رو با این واقعیت شگفت‌زده کنیم که در مجموع 12 نوع زمان فعل در انگلیسی وجود داره. در ادامه با ما همراه باشین تا آموزش زمان ها در زبان انگلیسی را با هم ببینیم.
زمان فعل چیه؟
به طور کلی، زمان افعال به یه دوره‌ی زمانی اشاره می‌کنه که یه عمل رخ میده. فعل walks نه تنها به تعداد افرادی که عمل رو انجام دادن اشاره می‌کنه (و شکل مفرد فعل رو نشون میده)، بلکه همچنین اطلاعاتی رو در مورد زمانی که این عمل انجام شده به ما منتقل می‌کنه (که فرد در حال حاضر راه می‌ره.)
جالب اینجاست که همه زبان‌ها با زمان فعل‌هاشون به یه شکل رفتار نمی‌کنن. در واقع باید بگیم که ساختار انواع زمان ها در زبان انگلیسی می‌تونه با بقیه‌ی زبان‌ها متفاوت باشه. مثلا در زبان انگلیسی، معمولا آخر یه فعل، زمان اون رو نشان میده (و Walk تبدیل به walks یا walked میشه). در بعضی موارد، یه فعل کمکی (مثل will یا need) مورد نیازه. به عنوان مثال، در زبان‌های چینی، یه فعل بسته به زمان، املای خودش رو تغییر نمی‌ده؛ بلکه یه کلمه یا یه حرف به صورت جداگونه با فعل ترکیب میشه تا زمان شکل بگیره.
انواع زمان ها در زبان انگلیسی
زمانهای ساده (گذشته، حال و آینده) ابتدایی‌ترین شکل زمان‌ها هستن، اما نمی‌تونیم بگیم که این زمان‌ها به این سه حالت ختم می‌شن. در مجموع می‌تونیم بگیم که 12 زمان در زبان انگلیسی برای یه فعل وجود داره که در ادامه هر کدوم رو به صورت جداگانه بررسی می‌کنیم. گرامر انواع زمان ها در زبان انگلیسی به شرح زیر هستش:
زمانهای گذشته (Past Tenses)
زمانهای گذشته از فعل‌ها استفاده می‌کنن تا بگن چیزی در گذشته یا هر زمانی قبل از زمان حال حاضر اتفاق افتاده. چهارتا زمان وجود داره که به زمان گذشته اشاره می‌کنه؛ این زمان‌ها عبارت اند از:
- گذشته ساده (Simple past)
رویدادهایی رو توصیف می‌کنه که در گذشته شروع شده و تموم شدن.
- گذشته استمراری (Past continuous)
رویدادهایی رو توصیف می‌کنه که در گذشته شروع شده، برای مدت طولانی ادامه پیدا کردن و در همون زمان گذشته به پایان رسیدن.
- گذشته کامل (Past perfect)
یه رویدادی رو در گذشته توصیف می‌کنه که قبل از یه رویداد دیگه در گذشته اتفاق افتاده.
- گذشته کامل استمراری (Past perfect continuous)
یه رویدادی رو توصیف می‌کنه که در گذشته شروع شده، برای یه مدتی ادامه پیدا کرده و زمانی که یه رویداد گذشته‌ی دیگه اتفاق افتاده، در حال انجام بوده.
زمان گذشته ساده (Simple past)
زمان گذشته ساده وقایعی رو توصیف می‌کنه که قبلاً اتفاق افتادن و کاملاً هم تموم شدن. اکثر فعل‌ها رو می‌تونیم با اضافه کردن -ed، -d یا گاهی اوقات -t در آخر یه فعل که در زمان حال هستش، به زمان گذشته تبدیل کنیم.
مثل:
- Liked
- Watched
اما با این حال، خیلی از فعل‌ها بی‌قاعده هستن و شکل اونا در زمان گذشته به صورت منحصربه‌فرد ظاهر میشه و تغییر می‌کنه
مثل:
- Go → Went
- Think → Thought
گذشته ساده برای نوشتن در مورد رویدادهای تاریخی هم استفاده میشه، مثل موارد زیر:
ترجمه: گالیله ستارها رو رصد کرد.
داخل این مثال، زمان فعل نشون میده که گالیله به عنوان یه ستاره‌شناس توی یه دوره‌ی زمانی در گذشته، عمل رصد ستاره‌ها رو به طور کامل به پایان رسونده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان گذشته ساده نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان گذشته استمراری (Past continuous)
زمان گذشته استمراری یه رویداد مداوم رو توصیف می‌کنه که در گذشته اتفاق افتاده. فرم این زمان به این صورت هستش که باید از ترکیب گذشته‌ی فعل‌های to be (که باید با فاعل هماهنگ باشه) و یه فعلی که به -ing ختم میشه ساخته بشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: این سیاره در امتداد یه مدار بیضی شکل در حال حرکت بود.
در این مثال، زمان فعل به ما می‌گه که این سیاره، یه زمانی در گذشته شروع به حرکت کرده و برای مدتی (در گذشته) به حرکت خودش ادامه داده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان گذشته استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان گذشته کامل (Past perfect)
زمانهای کامل در انگلیسی شامل روابط زمانی پیچیده‌تری هستن. اونا از ترکیب یه فعل با has, have یا had با زمانهای ساده ساخته می‌شن.
زمان گذشته کامل که به اون pluperfect هم گفته میشه، یه رویدادی که در گذشته اتفاق افتاده رو نسبت به رویداد دیگه‌ای که نزدیکتر به زمان حال اتفاق افتاده، توصیف می‌کنه. از ترکیب had و شکل سوم فعل این زمان رو می‌تونیم بسازیم.
به عنوان مثال:
ترجمه: اون دختر، تلسکوپی رو که معلمش به اون پیشنهاد کرده بود خرید.
قسمت اول جملهThe girl bought (ماضی ساده) و قسمت دوم teacher had recommended (گذشته کامل) هستش که نشون میده یه عمل (had recommended) قبل از عمل دیگه‌ای (bought) اتفاق افتاده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان گذشته کامل نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان گذشته کامل استمراری (Past perfect continuous)
زمان گذشته کامل استمراری مثل گذشته‌ی کامل یه عمل در حال انجام رو توصیف می‌کنه که نسبت به یه رویداد دیگه‌ای که نزدیکتر به زمان حال رخ میده، انجام شده. به عبارتی دیگه میشه گفت که کاری در گذشته قبل از زمان گذشته دیگه‌ای شروع شده و فرایندش تا اون زمان ادامه داشته. زمان گذشته کامل استمراری از ترکیب had been با فعل حال استمراری ساخته میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: اون در حال مطالعه برای آزمون پایانی نجوم خودش بود که زنگ خونه به صدا دراومد.
مثال بالا از زمان فعل استفاده می‌کنه تا نشون بده که اون ظرف یه دوره‌ی زمانی درس می‌خوند قبل از اینکه یه اتفاق دیگه مثل زنگ در خونه، اون کار رو قطع یا متوقف کنه.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان گذشته کامل استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمانهای حال (Present Tenses)
به طور کلی، ما از زمان حال استفاده می‌کنیم تا بگیم که یه رویداد در حال حاضر در زمان حال اتفاق میوفته. مثل زمانهای گذشته، چهار نوع زمان حال داریم:
- حال ساده (Simple Present)
رویدادی رو در زمان حال توصیف می‌کنه.
- حال استمراری (Present Continuous)
رویدادی رو به عنوان رویدادی که در حال انجام هستش و احتمالاً در آینده هم ادامه پیدا می‌کنه، توصیف می‌کنه.
- حال کامل (Present Perfect)
رویدادی رو توصیف می‌کنه که در گذشته اتفاق افتاده اما تا حدی با زمان حال ارتباط داره و نتیجه‌ی اون تا حالا ادامه داشته.
- حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous)
رویدادی رو توصیف می‌کنه که در گذشته شروع شده اما همچنان در زمان حال ادامه داره.
زمان حال ساده (Simple Present)
زمان حال ساده وقایعی رو که همین الان در حال وقوع هستش توصیف می‌کنه. همچنین استفاده از این زمان برای توصیف یه اقدامیه که منحصر به گذشته یا آینده نیستش. ما بیشتر وقت‌ها از زمان حال ساده برای بیان حقایق استفاده می‌کنیم.
جمله‌ها در زمان حال معمولا ساده‌ترین ساختار رو دارن چون از ریشه فعل یا صرف فعل to be استفاده می‌کنن. اگه یه فعل رو در فرهنگ لغت جستجو کنین، ریشه فعل شکلی هستش که می‌تونین پیدا کنین.
مثال:
ترجمه: گربه‌ها، موش‌ها و پرنده‌ها رو می‌خورن.
در این جمله از زمان حال ساده برای بیان این واقعیت استفاده شده که گربه ها مرتباً موش و پرنده‌ها رو می‌خورن و یه جورایی میشه گفت که موش‌ها و پرنده‌ها غذای گربه‌ها هستن.
وقتی از فعل be در زمان حال ساده استفاده می‌کنین، باید فعل با فاعل جمله مطابقت داشته باشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: من قد بلندم.
You are my best friend.
ترجمه: تو بهترین دوست منی.
She is my older sister.
ترجمه: اون خواهر بزرگتر منه.
We are hungry.
ترجمه: ما گرسنه‌ایم.
They are late for work.
ترجمه: اونا دیر میان سر کار.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان حال ساده نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان حال استمراری (Present Continuous)
زمان حال استمراری یه فعالیت مداوم رو توصیف می‌کنه که در حال حاضر در حال وقوع هستش. فعل در زمان حال استمراری از ترکیب فعل to be و شکل حال استمراری فعل (که به –ing ختم میشه) تشکیل میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: اون بچه در حال خندیدن به عروسک میمون شلی هستش.
در این مثال، زمان فعل برای بیان اینه که اون بچه در حال خندیدن به عروسک شلی هستش و احتمالاً برای مدتی به این کار ادامه میده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان حال استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان حال کامل (Present Perfect)
زمان حال کامل یه رویداد گذشته رو توصیف می‌کنه که هنوز در حال اتفاق افتادنه یا به یه عبارت دیگه همچنان ادامه داره. این فعل از ترکیب have یا has (مطابق با فاعل) با شکل سوم فعل ساخته میشه.
به این جمله نگاه کنین:
ترجمه: اون بچه قبلاً این بازی رو انجام داده.
داخل این مثال، زمان فعل نشون میده که یه رویدادی در گذشته مربوط به زمان حال انجام شده. این جمله به این معنیه که بچه در حال حاضر در حال انجام یه بازی هستش که اون بازی رو یه زمان دیگه‌ای در گذشته انجام داده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان حال کامل نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous)
زمان حال کامل استمراری یه عمل مداوم رو توصیف می‌کنه که در گذشته شروع شده و هنوز در حال رخ دادن هستش. فعل در این زمان از ترکیب have been یا has been (بسته به فاعل) با فعل حال استمراری (که به –ing ختم میشه) تشکیل میشه.
ترجمه: شلی سالهاست که از بچه‌ها نگهداری می‌کنه (یا پرستار کودک هستش).
در این مثال زمان فعل به ما نشون میده که شلی در گذشته از بچه‌ها نگهداری می‌کرده، سالهاست به این کار که پرستاری از بچه‌ها هستش ادامه داده و الان هم پرستار بچه‌هاست و داره به کارش ادامه میده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان حال کامل استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمانهای آینده (Future tenses)
ما از زمانهای آینده استفاده می‌کنیم تا بگیم رویدادی در آینده اتفاق میوفته. مثل زمانهای گذشته و زمانهای حال، چهار نوع زمان آینده هم وجود داره:
- آینده ساده (Simple Future)
رویدادی رو توصیف می‌کنه که در آینده شروع میشه و پایان پیدا می‌کنه.
- آینده استمراری (Future continuous)
رویدادی رو توصیف می‌کنه که در آینده شروع میشه و برای مدتی ادامه پیدا می‌کنه.
- آینده کامل (Future perfect)
یه رویدادی رو توصیف می‌کنه که قبل از یه رویداد دیگه‌ای در آینده اتفاق میوفته.
- آینده کامل استمراری (Future perfect continuous)
یه رویداد رو توصیف می‌کنه که در آینده شروع میشه، ظرف یه مدتی ادامه پیدا می‌کنه، و زمانی که رویداد آینده‌ی دیگه‌ای رخ میده، بازم در حال انجام هستش.
زمان آینده ساده (Simple Future)
زمان آینده ساده رویدادهایی رو توصیف می‌کنه که هنوز اتفاق نیوفتادن. این زمان برای توصیف یه اقدام یا پیش‌بینی استفاده میشه. زمان آینده ساده معمولاً از ترکیب کلمه will و گاهی shall با ریشه‌ی یه فعل تشکیل میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: زمانی که مولی وقت داشته باشه کارهای روزمره‌اش رو تموم می‌کنه (خواهد کرد).
کلمه will یه فعل کمکی هستش و finish ریشه‌ی یه فعل. این دوتا با هم توضیح می‌دن که مولی قصد داره کارهاش رو در زمان آینده انجام بده.
ترجمه: تابستون آینده به فرانسه سفر می‌کنیم (خواهیم کرد).
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان آینده ساده نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان آینده استمراری (Future continuous)
زمان آينده استمراري فعاليتي رو توصيف مي‌كنه كه ظرف مدت یه دوره‌ی زماني طول مي‌كشه و در آينده اتفاق ميوفته. برای ساختن زمان آینده استمراری از ترکیب will be و فعل حال استمراری (که به –ing ختم می شود) استفاده میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: من کل بعدازظهر رو قراره کار کنم، به خاطر همین نمی‌تونم به اولیویا تو گزارشش کمک کنم.
در این جمله از زمان آینده‌ی استمراری استفاده میشه تا نشون بده که فرد می‌خواد برای یه مدتی در آینده کار کنه.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان آینده استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان آینده کامل (Future perfect)
زمان آینده کامل یه عمل رو در آینده نسبت به یه رویداد دیگه‌ای در آینده توصیف می‌کنه یا به عبارتی همونطور که گفتیم یه رویدادی رو توصیف می‌کنه که قبل از یه رویداد دیگه‌ای در آینده اتفاق میوفته. زمان آینده کامل از ترکیب will have و شکل سوم فعل تشکیل میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: تا فردا بعد از ظهر، اولیویا گزارش خودش رو به پایان رسونده (خواهد رسوند).
این جمله از زمان آینده کامل استفاده می‌کنه تا بگه که گزارش اولیویا در حال حاضر ناقص هستش، اما تا بعد از ظهر فردا به پایان می‌رسه.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان آینده کامل نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
زمان آینده کامل استمراری (Future perfect continuous)
زمان آینده کامل استمراری عملی رو توصیف می‌کنه که در یه دوره‌ی زمانی در آینده در حال انجام هستش و وقتی یه رویداد آینده دیگه‌ای انجام میشه باز ادامه داره. زمان آینده کامل استمراری از ترکیب will have been با فعل حال استمراری (که به –ing ختم میشه) تشکیل میشه.
به عنوان مثال:
ترجمه: وقتی این نمایش تموم بشه، مولی به مدت سه ساعت در حال تماشای تلویزیون هستش (خواهد بود).
این جمله از زمان آینده کامل استمراری استفاده می‌کنه تا بگه، در آینده، زمانی که این برنامه یا نمایش به پایان می‌رسه، مولی به مدت سه ساعت بعدش تلویزیون تماشا می‌کنه (که این اتفاق هم در آینده میوفته). با استفاده از زمان آینده کامل استمراری، این جمله همچنین نشون میده که مولی ممکنه حتی بعد از پایان برنامه بازم به تماشای تلویزیون ادامه بده.
اگه به اطلاعات بیشتری در مورد زمان آینده کامل استمراری نیاز دارین اینجا کلیک کنین.
نکته: برای اینکه سردرگمی در گرامر پیش نیاد، باید در صورت امکان از یه زمان ثابت داخل یه جمله استفاده کنین.
مثال نادرست:
ترجمه: جمعیت برای کمدین کف می‌زنن و می‌خندیدن.
مثال درست:
ترجمه: جمعیت برای کمدین کف زدن و خندیدن.
دقت داشته باشین که در مثال نادرست یه فعل در زمان حال (claps) هستش و یه فعل در زمان گذشته (laughed). این موضوع می‌تونه گیج‌کننده باشه و لازمه که اگه هر دو عمل در زمان گذشته یا حال انجام شدن، باید زمان یکسانی داشته باشن.
سوالات متداول (FAQ)
1) انواع زمان های گذشته در زبان انگلیسی کدام اند؟
انواع زمان ها در انگلیسی با مثال (زمان گذشته)
گذشته ساده (Simple past): danced
گذشته استمراری (Past continuous): was dancing
گذشته کامل (Past perfect): had danced
گذشته کامل استمراری (Past perfect continuous): had been dancing
2) انواع زمان های حال در زبان انگلیسی کدام اند؟
انواع زمان ها در انگلیسی با مثال (زمان حال)
حال ساده (Simple Present): dance
حال استمراری (Present Continuous): am dancing
حال کامل (Present Perfect): have danced
حال کامل استمراری (Present Perfect Continuous): have been dancing
3) انواع زمان های آینده در زبان انگلیسی کدام اند؟
انواع زمان ها در انگلیسی با مثال (زمان آینده)
زمان آینده ساده (Simple Future): will dance
زمان آینده استمراری (Future continuous): will be dancing
زمان آینده کامل (Future perfect): will have danced
زمان آینده کامل استمراری (Future perfect continuous): will have been dancing
4) آیا میشه در یه جمله زمان رو عوض کرد؟
بهتره حتی‌الامکان زمان جمله در یه جمله عوض نشه و از یه زمان استفاده بشه تا مخاطب رو دچار سردرگمی نکنیم.
5) زمان افعال چیه؟
زمان فعل‌ها نشون دهنده‌ی یه دوره‌ی زمانی هستش که یه رویدادی در اون رخ میده.
6) آیا در همه‌ی زبان‌ها زمان فعل‌ها یه جور نشون داده میشه؟
خیر این موضوع برای زبان‌های مختلف متفاوت هستش. مثلا در زبان انگلیسی، اگه به آخر فعل‌ها نگاه کنیم معمولا می‌تونیم زمان اون‌ها رو تشخیص بدیم (مثل look که تبدیل به looks یا looked میشه). در بعضی موارد هم دیده میشه که یه فعل کمکی (مثل will یا need) در کنار فعل قرار می‌گیره و زمان رو نشون میده. اما مثلا در زبان چینی، یه فعل بر اساس زمان، املای خودش رو تغییر نمی‌ده؛ به جای اون یه کلمه یا یه حرف به صورت جداگونه با فعل ترکیب میشه تا زمان نشون داده بشه.
