Modal Verbs: انواع و موارد استفاده

تو انگلیسی یه سری فعل داریم که بهشون میگن modal.حالا این modal ها کارشون چیه؟ اینا میان می‌چسبن به فعل اصلی جمله تا وجه یا همون حالت و زمان فعل اصلی رو عوض کنن. به این فعل‌ها modal auxiliary یا همون مودال کمکی هم می‌گن. Modal Verbها وقتی کنار فعل اصلی میان معنایی که به جمله اضافه می‌کنن می‌تونه ضرورت، تردید، احتمال یا اجازه باشه.

انواع modal verbs:

ممکنه کمی تو استفاده از modalها سردرگم باشین چون استفاده‌هاشون زیاده و حتی بچه‌های سطح advanced هم بعضی وقتا باهاشون مشکل دارن. ولی اصلا نگران نباشین! این مقاله قراره بهتون کمک کنه.

اول بیاین یاد بگیریم modalها کدوم فعل‌ها هستن. دو نوع modal داریم: pure modals که یعنی modal اصلی! نوع دیگه semimodal یا نیمه modalها (فرعی) هستن. البته modal phrase هم داریم که یعنی عبارت مودالی ولی تو دسته بند قرار نمیگیره.

Pure Modals چیست؟

این modalها نسبت به نوع فاعل جمله تغییر شکل نمی‌دن یا حتی برای زمان حال هم عوض نمی‌شن. Pure modalها معمولا بیانگر اطمینان یا پیشنهاد هستن. بعد از این modalها، فعل اصلی جمله در حالت پایه یا ساده‌ترین شکل خودش میاد. مثلا:

تو جملات بالا Can همون modal هست و بعدش swim به شکل کاملا ساده اومده.

حالا اگر بخوایم جمله‌ای که modal داره رو منفی کنیم، not به خود  modal می‌چسبه یعنی بعد Modal می‌یاد:

بیشتر زبان شناس‌ها سر این به توافق رسیدن که تعداد کل modalهای اصلی 9 تاست:

برخلاف بقیه فعل‌های کمکی، modalها –s، -ing ، –en  یا to نمی‌گیرن. Modalهایی مثل ought که بعدشون باید to بیاد نیمه modal هستن.

Semimodals چیست؟

Semimodalها که بهشون marginal modals (مودال فرعی) هم می‌گن برای رسوندن معنی‌هایی مثل التزام، ضرورت، نصیحت یا احتمال استفاده می‌شن. حواستون باشه که این modalها می‌تونن همراه فعل و فاعل جمله صرف بشن.

به طور کلی چهار نیمه modal داریم:

• need (to)

• ought

• used (to)

• dare (to)

بعضی‌ها می‌گن have to و be able to هم جزو این گروه هستن.

Modal Phrases چیست؟

عجیبه ولی خب عبارت‌های مودالی یا کمکی ممکنه حتی بدون استفاده از یک modal استاندارد ساخته شن و همون معنایی که modalها می‌دن رو برسونن. مثلا بعضی وقتا فعل‌ها و عبارت‌هایی که had better یا be رو بدون تغییر دارن هم همون نقش نیمه modal رو در جمله اجرا می‌کنن.

کاربرد و موارد استفاده از modal verbs

Modalها فعل‌ اصلی جمله رو توصیف می‌کنن. چجوری؟ مثلا می‌گن یه نفر چیکار می‌تونه، باید، بهتره که و ممکنه انجام بده یا چه اتفاقی ممکنه بیافته. درواقع Modalها شبیه همون فعل‌های کمکی هستن یعنی مثل اونا همراه فعل اصلی جمله استفاده می‌شن و بدون فعل اصلی معنی ندارن. (فعل اصلیه که میگه چه عملی انجام می‌شه یا اتفاق می‌افته)

بعضی از شکل‌های modal مثل have to، be able to و need بعضی وقتا همراه یه فعل کمکی دیگه استفاده می‌شن:

بقیه modalها مثل can، should و must به فعل کمکی نیاز ندارن.

حالا یه نگاه کلی می‌ندازیم به پرکاربردترین modalها و قوانین و استثناهای استفاده اون‌ها.

1.موارد استفاده از Can – May

هردو به صورت سوالی برای اجازه خواستن استفاده می‌شن:

قدیما می‌گفتن اجازه گرفتن با can صحیح نیست! ولی بعدا بزرگای دستور زبان انگلیسی مدرن گفتن نه خیر! مردم اگه دلشون بخواد می‌تونن با can هم اجازه بگیرن.

2.موارد استفاده از Can – To Be Allowed To

یکی از استفاده‌های can اجازه گرفتن هست. ساده ترین استفاده‌ش درخواست مودبانه است ولی خب گاهی واسه اجازه گرفتن واسه انجام یه کار خاص هم استفاده می‌شه که دوستمون be allowed to هم می‌تونه همین کارو انجام بده. البته be allowed to خیلی رسمی‌تره و بیشتر برای گفتن قوانین و مقررات استفاده می‌شه.

مثال‌های سوال ساده:

مثال‌هایی از اجازه گرفتن:

3.موارد استفاده از  Can – To Be Able To

Can برای بیان توانایی هم استفاده می‌شه. برای بیان توانایی می‌تونیم از to be able to هم استفاده کنیم و اغلب این دوتا می‌تونن به جای هم استفاده بشن.

Can نمی‌تونه برای زمان آینده یا انواع زمان‌های دستوری کامل استفاده بشه به جاش تو این زمان‌ها می‌تونیم از to be able to استفاده کنیم که قابل صرفه:

استثنا در جملات مثبت گذشته

وقتی درمورد یه اتفاق ویژه (نه معمول یا کلی) در زمان گذشته حرف می‌زنیم فقط be able to می‌تونه با شکل مثبت چنین جمله‌ای استفاده بشه. can می‌تونه در شکل منفی جمله استفاده بشه ولی حالت مثبت فقط be able to.

I was able to get tickets for the movie. I could get tickets for the movie.

4.موارد استفاده از May / Might 

با may و might درمورد احتمالات آینده صحبت می‌کنیم. فقط حواستون باشه همراهشون از فعل کمکی استفاده نکنین.

5.موارد استفاده از  Must

Must برای الزامات و اجبار شخصی محکم استفاده می‌شه. یعنی وقتی در زمان خاصی یه کاری برامون خیلی مهمه از must استفاده می‌کنیم.

6.موارد استفاده از  Have to

از have to برای صحبت درمورد روتین روزانه و مسئولیت‌ها استفاده می‌شه.

تفاوت mustn’t و don’t have to

یادتون باشه mustn’t بیانگر ممنوعیته ولی don’t have to بیانگر کاری هست که انجامش لازم نیست اما اگه کسی دلش بخواد می‌تونه انجامش بده.

7.موارد استفاده از  Should

از این modal برای مشورت و توصیه استفاده می‌شه:

8.موارد استفاده از  Should, Ought to, Had Better

had better و ought to دقیقا کاربرد should رو دارن و می‌تونن به جای should استفاده بشن.

توجه کنین که هم می تونیم با ought to و هم با had better توصیه کنیم ولی توصیه با had better اصرار بیشتری داره.

اشکال مختلف فعل‌ها و modal

بعد از modalها شکل ساده یا همون ریشه افعال می‌یاد.

Modalهای احتمال

اینجا می‌خوایم درمورد بخشی از قوانین modalها حرف بزنیم که ممکنه یه کم سردرگمتون کنه. معمولا همیشه تاکید روی این هست که در زمان حال و آینده، فعلی که بعد از فعل modal میاد باید در شکل پایه یا ساده‌ترین شکل باشه ولی خب modalها می‌تونن با شکل‌های دیگه افعال هم استفاده بشن. مثلا یکی از رایج‌ترین شکل‌های فعل که بعد از modal می‌تونه بیاد استفاده از زمان کامل هستش که بیانگر احتماله و برای اشاره به زمان گذشته استفاده می‌شه.

شکل دیگه‌ای که می‌تونه بعد از modal استفاده بشه، فعل استمراری هست که برای اشاره به چیزی که ممکنه/ باید/ میتونه در زمان حال اتفاق بیفته استفاده می‌شه.