در سال‌‌های اخیر ضعف‌‌های زبان انگلیسی در زمینه ضمایر، توجه نویسنده‌‌های زیادی رو جلب کرده. استفاده از ضمیر مذکر به‌‌عنوان ضمیر غالب منجر به تبعیض جنسی در زبان انگلیسی می‌‌شه.

با این که موضوع تبعیض جنسیتی در متون یه موضوع جدید هست، اما همین موضوع باعث دردسر نویسندگانی شده که از نظر اجتماعی آگاه و هوشیار هستن. انگلیسی کمبود یه ضمیر مفرد که از نظر جنسی خنثی باشه رو حس می‌‌کنه. اخیرا بیشتر نویسندگان به جای ضمایر مذکر از nobody و no one استفاده می‌‌کنن. اگر این موضوع برای شما هم مهمه یا می‌‌خواین استفاده از این ضمایر رو یاد بگیرین، با ما همراه باشید.

فرق nobody و no one چیه؟

در این متن nobody و no one رو باهم مقایسه می‌‌کنیم. بعد هرکدوم رو تو مثال‌‌هایی بررسی می‌‌کنیم تا جایگاه و موقعیت‌‌هایی که در اون‌‌ها کاربرد دارن رو مشخص کنیم. در آخر یه روش تاثیرگذار و به یادماندنی رو تمرین می‌‌کنیم که بهتون کمک می‌‌کنه تشخیص بدین کدوم یکی از کلمات Nobody یا no one رو باید تو نوشته خودتون استفاده کنید.

کاربردهای nobody- چه زمانی از nobody استفاده کنیم؟

اول بیایید ببینیم معنی Nobody چیه؟ nobody یه ضمیره که به معنی هیچ کسی یا هیچ شخصی هست. این کلمه در جملات به‌‌عنوان یه ضمیر مفرد عمل می‌‌کنه. مثال:

کاربرد no one- چه زمانی از no one استفاده کنیم؟

No one هم همون معنی Nobody رو داره. No one در بیشتر موارد مثل nobody استفاده می‌‌شه. این عبارت هم یه ضمیر مفرده که به معنی هیچ کسی هست. مثال:

تو انگلیسی معاصر هروقت نویسنده بخواد از تبعیض جنسیتی ضمایر جنسی (مذکر/مونث) پرهیز کنه، می‌‌تونه یکی از دو کلمه No one یا nobody رو به‌‌عنوان ضمایر نامعین جمع به کار ببره که معمولا بعدشون هم یه ضمیر ملکی جمع می‌‌یاد. مثال زیر نمونه‌‌ای از این کاربرد رو نشون می‌‌ده:

می‌‌تونین در جمله بالا به جای no one از nobody استفاده کنین، بدون این که نتیجه یا معنی جمله تغییر کنه.

ساختارهایی که گفته شد پرطرفدار هستن اما هنوز درست جا نیفتادن. برای جزئیات و اطلاعات بیشتر به ادامه این متن توجه کنید.

Nobody یا no one؟ چه زمانی از هرکدوم استفاده کنیم؟

به طور کلی no one برای نوشته‌‌های آکادمیک و رسمی، ضمیر مفرد مناسب‌‌تریه. Nobody تو انگلیسی بریتانیایی رایج‌‌تر از انگلیسی آمریکاییه؛ ولی حتی تو انگلیسی بریتانیایی هم برای رسمی بودن سخن یا نوشته بهتره از no one استفاده کنین. برای خودتون این رمزو بذارین که “no one is number one” “no one شماره یکه” تا همیشه یادتون بمونه که موقع انتخاب بین no one و nobody در نوشته‌‌های رسمی، اولویت با No one هست.

هیچ کدوم از کلمات no one یا nobody هنوز به طور جهانی به‌‌عنوان ضمیر نامعین جمع پذیرفته نشدن. البته اگر بخواهید از تبعیض جنسیتی در متونی که می‌‌نویسید کاسته بشه این دو ضمیر انتخاب فوق‌‌العاده‌‌ای هستن. کار دیگه‌‌ای که در این زمینه می‌‌تونین انجام بدین استفاده متناوب از هر دو ضمیر سوم شخص مفرد تو نوشته‌‌ها هست (مثلا بگین he or she، his or her و… ). همچنین می‌‌تونین اون‌‌ها رو به صورت به هم پیوسته بیارین و با یه اسلش از هم جدا کنین (he/she یا s/he).

این روش‌‌ها میزان مقبولیت متفاوتی در بین اهل علم دارن. اگر از قبل بهتون گفتن که تو یه نوشته یا مقاله ازشون استفاده کنین، حتما این کار رو بکنین ولی اگر مجبور نیستین خیلی حساسیت نشون ندین چون گفتن هم‌‌زمان she و he فقط باعث حواس‌‌پرتی مخاطب از موضوع اصلی نوشته می‌‌شه.

نویسندگان توصیه می‌‌کنن که بهترین روش برای اشاره به اشخاص در متون اینه که کلا از ضمایر جنسی پرهیز کنین که یکی از روش‌‌های اون همین ضمایر Nobody و No one هست. روش‌‌های پذیرفته شده‌‌تر در سطح جهانی تغییر این ضمایر به حروف تعریف هست و یا می‌‌تونین فحوای کلام رو طوری تغییر بدین که بتونین کلا به جای ضمیر مفرد از ضمایر جمع یا ضمایر موصولی مثل who و whom استفاده کنین.

خلاصه

تفاوت Nobody و no one چیه؟ هردو ضمایر مفرد به معنی هیچ‌‌کس هستن. این دو ضمیر معنی یکسانی دارن اما استفاده از no one در متون و موقعیت‌‌های رسمی و دانشگاهی مناسب‌‌تره.

این کلمات هنوز به طور جهانی به‌‌عنوان ضمایر جمع نامعین پذیرفته نشدن اما کاربردشون انقدر زیاد و به درد بخوره که بالاخره یه روزی جامعه جهانی اون‌‌ها رو می‌‌پذیره. تا اون زمان، سعی کنین تو مقالاتتون از جایگزین‌‌های مطمئن‌‌تر استفاده کنین که در بالا بهشون اشاره شد.

همین‌‌طور عبارت “no one is number one” “no one شماره یکه” رو به خاطر داشته باشین تا تو موقعیت‌‌های رسمی بی درنگ No one رو انتخاب کنین.

بیشتر بخوانید:

– تفاوت nobody و anybody