تو این مقاله می‌‌خواهیم درمورد ترتیب آوردن صفت‌‌ها در جملات انگلیسی حرف بزنیم. در زبان ما تقریبا هیچ فرقی نمی‌‌کنه که کدوم صفت اول آورده بشه. مثلا ما می‌‌تونیم بگیم “سیب بزرگ قرمز” یا “سیب قرمز بزرگ” اما انگلیسی این‌‌طور نیست و صفات باید با ترتیب خاصی بیان.

شما هیچ‌‌وقت نمی‌‌شنوین که یه انگلیسی زبان بگه  “Every Friday, my mom makes an American big meal”.

چرا؟ این جمله که از نظر معنایی درسته. می‌‌گه که این یه وعده غذایی بزرگ هست، مامانتون اون رو درست می‌‌کنه و غذا آمریکایی هست. همه این اطلاعات کاملا مفهوم هستن. با این حال جمله درست به نظر نمی‌‌یاد چون ترتیب صفات در اون نادرسته.

بیشتر دانش‌‌آموزها قواعد مربوط به ترتیب صفت در انگلیسی رو در مدرسه یاد نمی‌‌گیرن و به جاش اون رو به طور تجربی از طریق شنیدن و خوندن متون انگلیسی یاد می‌‌گیرن.

قواعد ترتیب صفت در انگلیسی نسبت به زبون‌‌های دیگه جزئیات بیشتری دارن. به همین دلیله که رعایت یه ترتیب خاص در بین صفت‌‌های یه جمله باعث می‌‌شه جمله‌‌ای درست به نظر بیاد و عدم رعایت همون ترتیب باعث می‌‌شه جمله غلط به نظر برسه؛ حتی اگه جمله از نظر قواعد دیگه کاملا بی‌‌نقص باشه.

ترتیب صفات در انگلیسی

تو انگلیسی به ترتیب درست صفات می‌‌گن “royal order of adjectives” که یعنی “ترتیب سلطنتی صفات” یا بهتره ما بگیم همون “ترتیب درست صفات”. ترتیب صحیح صفات در انگلیسی به شکل زیر هست:

اول: معرف‌‌های اسم

معرف‌‌ها درواقع صفت نیستن اما در ترتیب صفات در انگلیسی براشون جایی در نظر گرفته شده. معرف‌‌ها شامل مضاف الیه، حروف تعریف و اسم‌‌های اشاره هستن. این کلمات همیشه باید قبل از اسم یا صفتی که اون را توصیف می‌‌کنن بیان. The، your، ours، these مثال‌‌هایی از معرف‌‌ها هستن.

دوم: کمیت

کلمات نشون‌‌دهنده کمیت دومین جایگاه رو در ترتیب صفات انگلیسی دارن. مثال:

One, seven, many, few

سوم: نظر و عقیده

کلماتی مثل Delicious, heroic, misunderstood, valuable که بیانگر نظرمون نسبت به چیزی هستن، در جایگاه سوم می‌‌یان.

گاهی گروه کلمات بیانگر نظرها به دو بخش تقسیم می‌‌شه: نظرات کلی و نظرات جزئی و مشخص. به‌‌عنوان مثال این جمله رو در نظر بگیرید:

در اینجا popular یه نظر کلی هست که تحقیق درمورد درستی اون آسونه اما perfect for studying online نظری جزئی‌‌تر هست و درواقع فقط نظر شخص بیان‌‌کننده هست نه نظر همه مردم.

چهارم: سایز

Huge, tiny, medium-sized, small

پنجم: سن یا قدمت

New, old, decades-old, second-newest

ششم: شکل

Square, round, triangular, geometric

هفتم: رنگ

Blue, gray, yellow, red

هشتم: اصالت، جنس

American, wooden, velvet, African

نهم: توصیف‌‌کننده

Hound dog, denim skirt, pickup truck, vampire bat

ممکنه تا به‌‌حال اصلا چنین لیست‌‌بندی رو برای ترتیب صفات ندیده باشین اما می‌‌بینین که ناخودآگاه اون رو در کلامتون رعایت کردین. درواقع احتمالا وقتی که برای توصیف یه کلمه از بیشتر از یه صفت استفاده می‌‌کردین، بدون این که بدونین اون‌‌ها در کدوم جایگاه ترتیب درست قرار دارن، ترتیب درست رو رعایت کردین.

برای درک بهتر ترتیب درست صفات به مثال‌‌هایی که تو جدول زیر اومدن دقت کنید:

می‌‌بینین؟ بدون دونستن ترتیب هم ممکنه این مثال‌‌هارو همین‌‌طوری بیان کنین.

به‌‌هرحال با وجود یه ترتیب مشخص درمورد صفات، شرایطی هم پیش می‌‌یاد که برای بیان هرچه واضح‌‌تر حرفتون مجبور بشین ترتیب رو عوض کنید و ترتیب درست رو رعایت نکنین.

یکی از این شرایط موقعی هست که صفت جمله، بخشی از یه اسم مرکب باشه. برای درک این موضوع به مثال زیر توجه کنید:

براساس ترتیبی که خوندیم، این جمله باید به شکل “They moved into a tiny brand-new apartment” نوشته می‌‌شد. درسته؟ خب اگه بخواهید درمورد یه آپارتمان کوچک‌‌تر از حد متوسط حرف بزنید، بله باید این‌‌طور باشه؛ اما اگر هدفتون توصیف یه آپارتمان ریزه میزه هست نباید ترتیب درست رو رعایت کنید.

زبان انگلیسی در موارد زیادی از جمله مثال بالا می‌‌تونه گمراه‌‌کننده باشه و در بعضی از این موارد دلیل این گمراه‌‌کننده بودن یه منطق پنهان پشتش داره.

چرا باید صفات به این ترتیب نوشته بشن؟

این جواب ممکنه چندان قانع‌‌کننده به نظر نیاد ولی تنها جواب موجوده: نمی‌‌دونیم!

با‌‌این‌‌حال چندتایی تئوری در این مورد وجود داره. یکی این که هرچه صفتی به اسمی نزدیک‌‌تر باشه، در توصیف اون اسم نقش حیاتی‌‌تر یا مهم‌‌تری داره.

به‌‌عنوان مثال اشاره به یه خونه به‌‌عنوان glass house مشخص‌‌تر از اشاره به اون به صورت modern house هست (glass house اون رو از خونه‌‌های دیگه بهتر متمایز می‌‌کنه). البته این نظریه همه‌‌جا صادق نیست. مثلا در مثال a little brown poppy آیا واقعا brown توصیف مشخص‌‌تری از کلمه poppy رو ارائه می‌‌‌‌ده؟

درست مثل بیشتر قواعد دیگه در زبان انگلیسی، ترتیب صفات هم یه ویژگی هست که فقط باید باهاش کنار بیاین.

استفاده از ویرگول (,) همراه صفات

زمانی که بیشتر از یه صفت در جمله داشته باشیم، بعضی از اون‌‌ها نیازمند ویرگول هستن و بعضی‌‌هاشون ویرگول لازم ندارن. این‌‌هم به نظر گمراه‌‌کننده می‌‌یاد درسته؟ نگران نباشید اون‌‌قدرها هم بد نیست. حداقل این یکی یه منطقی پشتش داره.

اگه دو یا چند صفت متعلق به گروه یکسانی از صفات باشن، لازمه که بینشون ویرگول بذاریم. مثال:

اگر صفت‌‌ها متعلق به گروه‌‌های متفاوتی باشن، لازم نیس بینشون ویرگول بیاد:

و یادتون باشه که هرگز بین صفتی که در آخر اومده و اسمی که اون رو توصیف می‌‌کنه ویرگول نذارین.

معرف کلمه‌‌ای هست که در اول عبارت می‌‌یاد و نشون می‌‌ده که چه تعداد و چه اسمی داره توضیح داده می‌‌شه. مثلا:

چندتا صفت به همین عبارت‌‌های بالایی اضافه کنید تا به عبارت‌‌هایی مثل موارد زیر برسید:

اگر موندین که آیا از ویرگول استفاده کنین یا نه، از روش ساده زیر استفاده کنید:

اگر می‌‌تونین بین دو صفت “and” بیارین و جای اون دوتا رو بدون این که معنی جمله مبهم بشه عوض کنین، به ویرگول احتیاجی نیست.

اگه بحث ویرگول رو خوب یاد نگرفتین، مقاله کاربرد ویرگول در انگلیسی برای شما نوشته شده.

معمولا تو یه جمله، صفات قبل از اسمی قرار می‌‌گیرن که اون رو توصیف می‌‌کنن؛ یعنی قبل از موصوف. به جمله زیر نگاه کنید:

در این جمله صفات بعد از فعل to be اومدن که در زمان گذشه هست (was). این جمله رو می‌‌تونیم به راحتی به شکل زیر بازنویسی کنیم:

هردو جمله بالا درست هستن. اما وقتی صفت بعد از فعل می‌‌یاد، دیگه از قواعد ویرگول گذاری پیروی نمی‌‌کنه بلکه این قواعد فقط در صفات قبل از اسم کاربرد دارن.  اگر آخرین کلمه در یه عبارت، جمله‌‌واره یا جمله یه صفت باشه، باید قبلش یه and قرار بدیم:

در مورد جایگاه اسم در جملات انگلیسی بیشتر بخونین.

همچنین اگر چندین صفت پشت سرهم بیاد و لازم بشه از ویرگول استفاده کنید، اول باید ببینید سبک نوشته‌‌تون چی هست. آیا در این سبک ویرگول آکسفورد (oxford comma) استفاده می‌‌شه یا نه. اگر نه، دوتا صفت آخر رو با and از هم جدا می‌‌کنیم و قبل از and ویرگول نمی‌‌یاریم.

اگه ترتیب صفت در زبان انگلیسی رو خوب یاد گرفتین، وقتشه برین سراغ ترتیب قید در زبان انگلیسی/