فکر می کنم افرادی که با زبان انگلیسی سر و کار دارند تا حالا یک بار با افعال ing برخورد کردند ولی متوجه نشدند که چرا فعل باید حالت ing بگیرد. شاید از خودتان بپرسید:

“فعل کی Ing می گیره ولی فعل نیست؟!”

در زبان انگلیسی ما گاهی اوقات به فعل Ing اضافه می‌کنیم تا بتوانیم نقش‌های مختلفی که اسم می‌پذیرد را به آن بدهیم. ولی قضیه به این سادگی‌ها هم نیست و یک سری قوانین برای این کار وجود دارد.

این مقاله به کمک مثال‌های گوناگون به اسم مصدر در زبان انگلیسی و کاربردهایش می‌پردازد.

---

---

اسم مصدر در انگلیسی چیست؟

اسم مصدر یا “gerund” اسمی است که از یک فعل ساخته می‌شود. همه اسم مصدرها به ing ختم می‌شوند. مثل:

• swimming

• running

• drinking

برخلاف اسم‌های عادی اسم مصدرها در بعضی ویژگی‌هایشان شبیه فعل هستند. آن‌ها می‌توانند مانند فعل‌ها مفعول مستقیم داشته باشند و توسط یک قید توصیف شوند. مثال:

“flagon” مفعول مستقیم اسم مصدر “drinking” است.

اسم مصدر “driving” توسط قید “erratically” توصیف می‎شود.

اسم مصدر “visiting” توسط قید “regularly” توصیف می‌شود و “hospital” مفعول مستقیم آن است.

چرا اسم مصدرها مهم هستند؟

استفاده از اسم مصدر برای انگلیسی زبان‌ها بسیار ساده است و در نوشتن هم مشکلی ایجاد نمی‎کند. درواقع اسم مصدرها آن‎قدر ساده هستند که می‏توانید آن‌ها را برای خلق جملات طبیعی و روان به کار ببرید.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات در مکاتبات اداری استفاده بیش از حد از اسم‌ها (اسم‌های عادی و نه اسم مصدر) است. به این مثال نگاه کنید:

نویسنده بیش از حد از اسم‌ها (کلمات bold شده‌) استفاده کرده و باعث شده جمله غیرطبیعی به نظر برسد.

نویسندگان اغلب تمایل دارند برای انسجام متنشان از اسم‌ها (و حروف اضافه‌ای که برای به‌کاربردن آن اسم‌ها لازم هستند) استفاده کنند. معمولا این تصمیم نادرستی است چون استفاده بیش از حد از اسم‌ها خواندن متن را سخت‌تر کرده و باعث می‌شود نوشته بی‌روح و غیرطبیعی باشد.

خوانندگان متن شما ترجیح می‌دهند جملات ساده و روان‌تری را بخوانند.

نوشتن جملات ساده و روان با استفاده از افعال مناسب میسر خواهد بود اما استفاده از اسم مصدرها هم (با توجه به این که آن‌ها هم شبیه فعل هستند) می‌تواند کارساز باشد.

این نمونه 9 کلمه‌ای که 2 اسم مصدر دارد، از نمونه 14 کلمه‌ای بالا خیلی روان‌تر است. از آن‌جایی که این جمله راحت‌تر خوانده می‌شود و کوتاه‌تر است، در زمان، سلول‌های مغز و جوهر صرفه‌جویی خواهد کرد.

کاربرد اسم مصدر در انگلیسی

کاربرد اسم مصدر در انگلیسی به کاربردهای اسم شباهت دارد. در ادامه تعدادی از کاربردهای اصلی اسم مصدر را مشاهده خواهید کرد:

1. به‌عنوان فاعل یک فعل

در مثال زیر اسم مصدر “visiting” فاعل فعل “is” است:

2. به ‎عنوان مفعول یک فعل

در مثال زیر اسم مصدر “visiting” مفعول مستقیم فعل love است:

3. به‌عنوان مفعول حرف اضافه

در مثال زیر اسم مصدر “visiting” مفعول حرف اضافه “by” است:

4. به‌عنوان مکمل فاعل

در مثال زیر اسم مصدر “visiting” مکمل فاعل است و معنی فعل ربط “was” را کامل می‎ کند:

مثال‌ برای اسم مصدر انگلیسی

در زیر مثال‌های بیشتری برای اسم مصدرها در نقش‌های فاعل، مفعول، مفعول حرف اضافه و مکمل فاعل می‌بینیم.

اسم مصدر فاعل جمله است.

اسم مصدر فاعل جمله است و کلمه “Football” مکمل اسم مصدر است.

اسم مصدر “acting” فاعل جمله است و اسم مصدرهای “keeping” و “coughing” مفعول حرف اضافه هستند. عبارت “a large group of people” مکمل اسم مصدر “keeping” است.

هردو اسم مصدر “giving” و “taking” مکمل فاعل هستند.

اسم مصدر مفعول مستقیم فعل “love” است.

اسم مصدر مفعول حرف اضافه است.

هردو اسم مصدر مفعول حرف اضافه هستند.

عبارت اسم مصدری ( Gerund Phrase)

اسم مصدر اغلب در ابتدای یک عبارت اسم مصدری می ‎آید. یک عبارت اسم مصدری از اسم مصدر، مفعول ‎های آن و همه صفات و قیدهای توصیف‌ کننده‌اش تشکیل می‌شود. در مثال‌ هایی که در ادامه می ‎بینید، زیر عبارات اسم مصدری خط کشیده شده است.

این عبارت اسم مصدری از اسم مصدر “eating”، مفعول مستقیم “blackberries” و قید “quickly” تشکیل شده است.

در اینجا اسم مصدر اول “gambling” آغازگر عبارت اسم مصدری نیست اما دومی “sitting” در ابتدای عبارت اسم مصدری قرار دارد. عبارت “in semicircles” قید جمله است که عبارت قیدی نامیده می‌شود و اسم مصدر “sitting” را توصیف می‎ کند.

تا اینجا همه‌ چیز واضح بود. حالا بیایید نگاهی به نمونه‌های پیچیده ‎تر بیندازیم.

این مثال مشابه نمونه قبلی است، با این تفاوت که حالا قید ما “without washing them” است. این یک عبارت قیدی است که داخل عبارت اسم مصدری ما قرار دارد و عبارت اسم مصدری خاص خودش “washing them” را دارد.

در این مثال عبارات “what everybody has seen” و “what nobody has thought” مفعول مستقیم اسم مصدرهای “seeing” و “thinking” هستند و هردوی آن‎ ها عبارت اسمی هستند.

این مثال از این جهت مهم است که نشان می‎ دهد اسم‌ها هم مانند صفات و قیدها می ‎توانند معرف یک عبارت باشند. این نکته برای تحلیل اجزای عبارت اسم مصدری بسیار مهم است.

تفاوت اسم مصدر و وجه وصفی حال

اگرچه همه اسم مصدرها به ing منتهی می‌شوند اما هر کلمه‎ای که آخرش ing باشد اسم مصدر نیست.

گونه رایج دیگری از کلمات که به ing ختم می ‎شوند وجه‌ وصفی حال است. وجه‌های وصفی حال هم مانند اسم مصدر از فعل ساخته می‎شوند و verbal (فعلی) هستند اما در جمله به‌عنوان اسم استفاده نمی‌شوند و فقط نقش صفت را می‌گیرند یا افعال زمان حال استمراری را تشکیل می ‎دهند. مثال:

“running” یک اسم مصدر است.

“running” یک وجه وصفی در نقش صفت است.

“running” یک وجه وصفی حال است که برای تشکیل فعل حال استمراری استفاده شده است.

یک نکته کلیدی

هردوی این جملات به این معنی هستند که: “می‌توانید با گذاشتن یک اسم مصدر به جای اسم، جملات ساده‌تر و روان‌تری را خلق کنید.” حالا خودتان قضاوت کنید که خواندن و درک کدام یک ساده‌تر است.

حالا با استفاده از اسم مصدر:

فعل‌هایی که بعد از آن‌ها اسم مصدر می‌آید

معمولا اسم مصدرها بعد از افعال خاصی استفاده می‌شوند. مهم‌ترین فعل‌هایی که بعد از آن‎ها اسم مصدر می‌آید در زیر ذکر شده ‎اند.

به یاد داشته باشید که اسم مصدرها در جمله همیشه در نقش اسم هستند. بعد از بعضی از این فعل ‎ها ممکن است جمله‌واره that هم بیاید.

Avoid, celebrate, consider, contemplate, defer, delay, detest, dislike, dread, enjoy, entail, escape, excuse, finish, forgive, involve, keep, loathe, mind, miss, pardon, postpone, prevent, resent, resist, risk, save, stop

تفاوت اسم مصدر و مصدر

فهمیدن تفاوت بین مصدر و اسم مصدر می‌تواند از اشتباهات مهم در writing جلوگیری کند. به طور خلاصه به کلمه‌ای که از فعل ساخته می‌شود، نقش اسم می‌گیرد و آخرش ing است اسم مصدر می‎گویند.

اما عبارات مصدری که با نام کلی مصدر “infinitive” شناخته می‌شوند، از اضافه کردن to به جلوی یک فعل ساخته می‌شوند. هم مصدر و هم اسم مصدر می‌توانند در جمله فاعل یا مفعول فعل باشند.

حالا که فهمیدید این دو کلمه می ‎توانند نقش‌های مشابهی داشته باشند، وقت آن رسیده که با یک تفاوت اساسی در بین آن‌ها آشنا شوید:

اسم مصدر می‏‌تواند مفعول حرف اضافه باشد اما مصدر نمی‌تواند چنین نقشی بگیرد.

مثال‌هایی از مصدرها و اسم مصدرهای پرکاربرد

اگر چند مثال از اسم مصدر و مصدر در ذهن داشته باشید به راحتی می توانید جاهایی که می‌شود از آن ها استفاده کنید و ساختار بهتری به نوشته تان بدهید.

مثال‌هایی از اسم مصدرها

اسم مصدرها با اضافه کردن ing به آخر فعل ساخته می‌شوند. مثال:• Thinking

Acting. Walking, Talking, Fishing, Caring, Writing, Listening

مثال‌هایی از مصدرهای انگلیسی

مصدرها با نوشتن to قبل از شکل ساده فعل ساخته می‎ شوند. مثال:

To think, To act, To walk, To talk, To fish, To care, To write, To listen

هم مصدرها و هم اسم مصدرها می‌توانند فاعل یک جمله باشند:

می‌توان از مصدرها و اسم مصدرها به‌عنوان مفعول یک فعل هم استفاده کرد:

فقط اسم مصدرها می‏‌توانند مفعول حرف اضافه باشند و مصدرها این قابلیت را ندارند:

تفاوت کاربرد اسم مصدرها و مصدرها

در نگاه اول ممکن است تشخیص این که چه زمانی باید از اسم مصدر و چه زمانی از مصدر استفاده کنیم، مشکل به نظر برسد. توضیحاتی که در ادامه نوشته شده‌اند به شما کمک می‌کنند تا با کاربرد هر یک از آن‌ها آشنا شوید.

کاربرد اسم مصدر

از اسم مصدرها برای بیان اعمال حقیقی و کامل یا کارهایی که قبلا کامل شده‌اند استفاده می‎ شود.

در این مثال worrying واقعی بوده و آنقدر اتفاق افتاده تا سرانجام متوقف شده است.

در این مثال climbing یک عمل واقعی است که ما انجام دادن آن را دوست داریم.

کاربرد مصدر

از مصدرها برای بیان اعمال غیرواقعی یا انتزاعی و یا کارهایی که در آینده اتفاق خواهند افتاد استفاده می‌شود.

این مثال از مخاطب می‎ خواهد که درمورد چیزی فکر کند ولی thinking هنوز اتفاق نیفتاده است.

در این مثال درمورد یک پیاده‌روی سخن گفته می‎شود و smoking هنوز اتفاق نیفتاده است.

دانش گرامری خودتان را فقط به خواندن این پست محدود نکنید. مجموعه آموزش صفر تا صد گرامر زبان انگلیسی دیلماجیو را مطالعه کنید و گرامر را مثل آب خوردن یاد بگیرید.